Co to jest EEG Biofeedback?

          EEG Biofeedback (EEG - elektroencefalograf, z ang. biofeedback -biologiczne sprzężenie zwrotne) to medyczna metoda zwiększania możliwości umysłu. Oprócz psychoterapeuty jest tu potrzebna wysokospecjalistyczna aparatura EEG. Metoda powstała w ośrodku szkolenia astronautów NASA, następnie weszła do medycyny klinicznej. Za jej pomocą osoba poddawana treningowi uczy się czynności swojego mózgu. Uczy się, jak pozytywnie zmieniać wzorzec wytwarzanych fal mózgu (wzmacniać pożądane i hamować niepożądane fale mózgowe), bowiem stan naszego umysłu i zachowanie łączą się we wzorcu pracy  mózgu.

          

Co dają treningi EEG Biofeedback?

          Treningi poprawiają koncentrację uwagi, szybkość myślenia, kreatywność, pamięć, polepszają nastrój, samoocenę i sen, równocześnie ucząc relaksu. Metoda jest bezpieczna, przyjemna i jako sposób uczenia się za pomocą wideogry nie ma żadnych ubocznych działań, pod warunkiem, że jest prowadzona przez wykwalifikowanych terapeutów . Każdy trening jest monitorowany przez komputer.

Wskazania do treningów EEG Biofeedback

Treningi EEG znajdują zastosowanie w zaburzeniach psychicznych, psychosomatycznych (dzieci):
- przy zaburzeniach uwagi, koncentracji;
-przy nadpobudliwości psychoruchowej, agresji (zespoły ADHD, ADD);
-przy problemach szkolnych (gorsze wyniki w nauce, dysleksja, dysgrafia itp);
-w autyzmie;
-przy przewlekłych bólach głowy i migrenach, zaburzeniach snu, przy zespole chronicznego zmęczenia;
-przy stanach lękowych, natręctwach, tikach, depresji;
-przy zaburzeniach przyjmowania pokarmów (bulimia , anoreksja);
-przy tremie, napięciu wewnętrznym, obniżonej samoocenie.

Dla osób zdrowych (dzieci):
-w celu poprawy szybkości zapamiętywania, uczenia się i przypominania materiału , również w zakresie języków obcych;
-w celu przygotowania do uzyskania lepszych wyników sportowych;
-w celu przygotowania do uzyskania lepszych wyników przez uczniów szkół muzycznych;

          W naszej szkole terapia biofeedback prowadzona jest od 2019r. Zajęcia prowadzi trener EEBIOFEEDBACKU 1 stopnia .Terapia EEG BIOFEEDBACK wspiera wszechstronny rozwój dzieci. Przewidziana jest dla uczniów posiadających opinię lub orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej ze wskazaniem tej formy terapii. Każde dziecko ma możliwość uczestniczenia w terapii przez jeden semestr roku szkolnego co przekłada się na 25 sesji( trening podstawowy to 10-15 sesji) terapeutycznych. Przy podjęciu decyzji terapeuta uwzględnia przeciwwskazania do prowadzenia terapii ( np. 10% populacji osób ma uwarunkowaną genetycznie podwyższoną wrażliwość na dźwięki i światło). O możliwości dalszych treningów decyduje terapeuta.

 

  

 

 

 

 

ćwiczenia na pamięć

 

 

 

 

 

 

 

Zestaw ćwiczeń koncentrujących uwagę

Ćwiczenia ruchowe

• Zataczamy koła prawą ręką i równocześnie wymachujemy w bok lewą nogą, następnie na odwrót.
• Wykonujemy koła prawą ręką, a bokserskie uderzenia lewą, potem na odwrót.
• Zataczamy szybkie kółka lewą ręką w prawą stronę i w tym samym czasie lewą stopą w prawo, po chwili robimy to samo z prawą ręką i stopą.
• Prawym ramieniem energicznie dotykamy do ucha, lewym usiłujemy zataczać koła, potem odwrotnie.
• Na siedząco – jedną nogą próbujemy zataczać koła, a drugą energicznie wymachiwać w przód i w tył.
• Maszerujemy w miejscu z dotykaniem naprzemiennym kolan łokciami - prawym łokciem lewe kolano, lewym łokciem prawe kolano. 

Rysowanki na kartkach

W każdej ręce trzymamy kartkę i ołówek. Rysujemy obiema rękami naraz. Początkowo te same kształty, przykładowo – zygzaki, koła. Następnie próbujemy kreślić jedną ręką koła, a drugą trójkąty, jedną kształty drobne, a drugą duże, jedną zygzaki, a drugą ciągłe linie. Potem zamiana. 

Rysunki w powietrzu

Jedną ręką rysujemy dom, a drugą fale, jedną pierwszą literę swojego imienia, a drugą oko, prawą ręką cyfrę, a lewą węże.

Podróże po półkulach

Wyobrażamy sobie obie półkule naszego mózgu. Umieszczamy w nich kolejno podane obrazy:

• L (po lewej stronie mózgu): wielką, pierwszą literę swojego imienia (możemy rysować ją w powietrzu lewą ręką),
• P (po prawej stronie mózgu): cyfrę swojego wieku (rysujemy w powietrzu prawą ręką),
• L: fragment ulubionego filmu,
• P: trudne słowo napisane czarnym drukiem,
• L: ulubiony obraz, plakat,
• P: ciąg liczb nieparzystych,
• L: monotonny deszcz na szybie,
• P: burzę śnieżną,
• L: gorącą kąpiel,
• P: lodowaty prysznic,
• L: dzwonek szkolny,
• P: ciche gwizdanie,
• L: zapach konwalii,
• P: przypalony garnek,
• L: dojrzałą, soczystą brzoskwinię,
• P: gorącą, pieczoną kiełbaskę.

Następnie, bez podziału na półkule, wyobrażamy sobie wybrany wakacyjny obrazek, wraz z kilkoma ważnymi szczegółami.

Mantra

Monotonnie powtarzamy rytmiczny tekst – nie za długi, najwyżej dwuwersowy. Wyobrażamy sobie, że hasło napisane jest na wszystkich kartkach zeszytu - odwracamy kartkę po kartce i odczytujemy szeptem.

Polecamy: Ćwiczenie orientacji

Technika medytacji

Koncentrujemy uwagę na wybranym przedmiocie (wazon na biurku, kwiat doniczkowy, plakat). Intensywnie wpatrujemy się w przedmiot, po chwili zamykamy oczy i odtwarzamy go w swojej wyobraźni. Znów patrzymy na rzeczywisty przedmiot, by sprawdzić, który szczegół zgubiliśmy. Znów zamykamy oczy – czynność powtarzamy kilkakrotnie.

Praca domowa

Przed odrabianiem lekcji warto wykonać prostą czynność domową, która pomoże nam się skoncentrować. Wybieramy jedną z propozycji: dokładnie obieramy jeden ziemniak, solidnie przyszywamy jeden guzik, dokładnie czyścimy jeden kafelek, dokładnie myjemy i polerujemy jedną szklankę.

Koncentracja

to umiejętność skupienia uwagi na zadaniu. Pozwala na szybkie i efektywne przyswajanie wiedzy.

Przedszkolak powinien umieć koncentrować się od trzech do pięciu minut. Kiedy dziecko osiągnie dojrzałość szkolną musi robić to przynajmniej przez 15 minut, ponieważ taki czas jest potrzebny do wykonania prostego zadania czy polecenia nauczyciela.

Czasem rodzicom błędnie wydaje się, że ich dziecko w ogóle nie koncentruje się. Sądzą bowiem, że koncentracja polega na siedzeniu bez ruchu. Tymczasem, jeśli dziecko jest typem kinestetycznym, uczy się właśnie poprzez ruch, a siedzenie „na baczność” spowoduje, że nie będzie mogło skupić się na zadaniu. Kinestetyk ucząc się, będzie machać nogami, kołysać się, poruszać rękoma. Jeśli wykona zdanie, to znaczy, że potrafi się skoncentrować.

Niestety, niektóre dzieci mają z tym problem.

Geoffrej A. Dudley w książce „Jak podwoić skuteczność uczenia się” pisze: „Skupienie i koncentracja to sprawa nawyku. Umiejętność skupienia się to kwestia treningu”. Z kolei Marek Szurawski w książce „Pamięć. Trening interaktywny” podkreśla, że bez koncentracji zapamiętanie czegokolwiek jest praktycznie niemożliwe. Uważa, że jest to „sztuka i nawyk” i w związku z tym wymaga ćwiczeń.

Zacznijmy więc trenować naszą koncentrację!

Ćwiczenia dla młodszego przedszkolaka

Układanie makaronów

Do tego ćwiczenia potrzebujemy makaron spaghetti, albo pocięta na kawałki włóczkę. Prosimy dziecko, aby poukładało makarony na stole obok siebie w równej odległości. Ćwiczenie wymaga skupienia i koncentracji.

Zabawa klockami

Ustawiamy wieżę z drewnianych prostokątnych klocków (np. klocki JENGA). Podstawa wieży to trzy klocki przylegające do siebie. Następna warstwa to znowu trzy klocki, ale tym razem ułożone w poprzek. Kiedy ułożymy w ten sposób klika warstw prosimy dziecko, aby podwyższyło budowlę klockami, które uda mu się wyjąć z już wybudowanej wieży. Klocek powinno wyciągać jedną ręką i ułożyć go na wierzchołku wieży.  Podwyższanie wieży trwa tak długo, dopóki się ona nie przewróci. Atrakcyjność zabawy zwiększymy, kiedy będziemy wykonywać to zadanie z dzieckiem na zmianę.

Kreatywne bazgroły

Potrzebujemy kartkę papieru i coś do pisania. Dziecko bierze w obie ręce długopis/kredkę/ołówek i rysuje na kartce równocześnie obiema rękami w lustrzanym odbiciu np. słońce, kwiatek, samochodzik, lokomotywę, choinkę, sprężynkę. Starsze dzieci mogą napisać swoje imię, nazwisko, dzisiejszą datę.

Ćwiczenia dla starszaka

Leniwa ósemka

Dziecko stoi lub siedzi. Wyciąga lewą rękę do przodu. Prosimy, aby wyobraziło sobie, że wielka ósemka przewróciła się, bo jest zmęczona i leży w powietrzu. Dziecko powoli kciukiem obrysowuje leżącą ósemkę. Ręka w łokciu jest wyprostowana. Wzrok powinien wodzić za kciukiem. Pracują tylko oczy - szyja i głowa są rozluźnione, ale nieruchome. Ćwiczenie należy wykonać wolno i świadomie, ruch ręki powinien być płynny. Ćwiczenie należy wykonać 3 – 7 razy jedną ręką, tyle samo drugą ręką i tyle samo przy złączonych dłoniach – dzięki temu nastąpi synchronizacja obu półkul mózgowych, co zwiększy koncentrację.

To samo ćwiczenie można wykonywać rysując ósemkę na tablicy, papierze lub na piasku.

Ćwiczenie wzmacnia zewnętrzne mięśnie oka, rozluźnia je, integruje pracę lewego i prawego oka oraz aktywizuje mózg na poziomie wzrokowym, słuchowym i ruchowym. Wszystko to sprzyja koncentracji i poprawia czytanie i pisanie.

Kształt rysowanej ósemki pozwala ocenić, w jaki sposób dziecko przyswaja wiedzę. Jeśli brzuszki ósemki są płaskie, oznacza to, że dziecko jest słuchowcem. Brzuszki wypukłe ku górze sugerują, że nasza pociecha to wzrokowiec, natomiast brzuszki uwypuklające się ku dołowi oznaczają, że dziecko uczy się najlepiej przez ruch i działanie.

Podkreślanie liter

Daj dziecku jakiś tekst. Poproś aby w ciągu 3 minut podkreśliło w tekście wszystkie litery np. „o”. Możesz w tym samym czasie robić to samo na swoim tekście. Następnie sprawdźcie, ile liter opuściliście.

Ćwiczenie relaksacyjne

Pozycja cooka.

To ćwiczenie można zrobić na siedząco lub stojąco. Dziecko wyciąga przed siebie dłonie. Kciuki skierowane są ku dołowi. Prosimy, aby skrzyżowało ręce i zaplotło palce. Splecione dłonie wykręcamy ku dołowi, a potem ku górze i przyciskamy do klatki piersiowej. Prosimy dziecko, aby skrzyżowało nogi . Język powinien dotykać podniebienia tuż nad górnymi zębami. Dziecko może zamknąć oczy. W tej pozycji powinno wytrzymać minutę.

Ćwiczenie to aktywuje czuciowe i ruchowe obszary kory mózgowej, integruje układ limbiczny z płatami czołowymi. Zmniejsza produkcję adrenaliny, obniża poziom stresu, pomaga się zrelaksować. Tym samym przyczynia się do lepszej koncentracji, skupienia uwagi, a tym samym efektywniejszego uczenia się. Wykonywane w sytuacji stresowej daje poczucie bezpieczeństwa.

https://parenting.pl/cwiczenia-na-koncentracje 

https://jaksieuczyc.pl/koncentracja-jak-sie-uczyc-efektywniej/

https://autyzm.life

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2017/02/04/jak-pracowac-z-uczniem-majacym-zaburzenia-koncentracji-uwagi/

 

Fragment : Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Jolanta Gajda SKUTECZNA NAUKA ORTOGRAFII – Jolanta Gajda Motywacja ● str. 15

Motywacja-wizualizowanie

 To nie jest żadna nowość, że uczymy się lepiej i efektywniej, jeśli mamy w sobie wystarczająco dużo motywacji. Ale mimo że ta prawda jest powszechnie znana, to jest w praktyce niedoceniana. Nauka to nie jest sztuka dla sztuki. Uczymy się W JAKIMŚ CELU. Chcemy ODNIEŚĆ z tego JAKĄŚ KORZYŚĆ. Tylko wtedy przyswajanie wiedzy ma sens, sprawia nam przyjemność, jest dla nas procesem stosunkowo łatwym i przynoszącym dobre efekty. Co może stanowić motywację dla dziecka? Tu być może Cię zaskoczę, ale nie ma dla niego większej motywacji niż duma i radość okazywana spontanicznie przez mamę czy tatę. Dzieci są w stanie wiele zrobić, by zadowolić swoich rodziców, by zobaczyć ich uśmiech czy wyraz podziwu na twarzy. Nie poprzestawaj więc na zdawkowym „dobrze”, nie przechodź obojętnie obok postępów dziecka. Jeśli dziecko będzie widzieć, ile radości sprawia Ci swoimi osiągnięciami, jeśli doświadczy tego, że zauważasz i doceniasz jego wysiłki, będzie wszelkimi siłami dążyć do tego, byś był jeszcze bardziej dumny. Wielu rodziców marnuje ten potencjał, jaki kryje się w okazywaniu autentycznej, nieskrywanej dumy i w entuzjastycznym wyrażaniu pochwał, chwaląc dziecko bardzo rzadko – by go „nie zepsuć”. Smutek mnie ogarnia, gdy widzę takich rodziców, bo nigdy nie będą mieli okazji przekonać się, jakie możliwości tkwią w ich dzieciach... Możemy też motywować dziecko na inne sposoby. Jeśli na przykład nauczyciel zadał dzieciom porcję słówek z „u” i „ó”, każąc przygotować się do dyktanda, poproś dziecko o małą wizualizację (nie musisz mu mówić, że to będzie wizualizacja :-)): „Aniu, wyobraź sobie, jak pani oddaje kartki ze sprawdzonym dyktandem i na twojej nie ma ani jednego błędu. Dyktando czyściuteńkie, bez czerwonych uwag, a pod nim piątka... Byłoby super, prawda? Pani na pewno by cię pochwaliła przed całą klasą... I koleżanki pewnie by ci trochę zazdrościły... Jak byś się wtedy czuła?”. Dajcie sobie chwilę i porozmawiajcie o tej wyobrażonej sytuacji. Niech dziecko dokładnie sobie zwizualizuje tę scenę, poczuje wyraźnie smak szkolnego sukcesu, zobaczy w wyobraźni pełen podziwu wzrok swojej pani od języka polskiego. Taka wizualizacja przynosi bardzo dobre efekty – nie tylko motywuje, ale też daje poczucie, że to, co się chce osiągnąć, jest realne. Programujemy wtedy umysł na dążenie do pozytywnego wyniku. Możemy też zachęcić dziecko do wyobrażenia sobie, jak pisze list np. do cioci Heli i ta, otrzymawszy go, jest mile zaskoczona i zdumiona, jak siostrzenica potrafi bezbłędnie pisać. A może znalazłbyś jakiś przykład z własnego doświadczenia życiowego (czy też z opowiadań innych albo z literatury czy filmów), jak to bezbłędne napisanie jakiejś pracy przydało się np. w zdobyciu nagrody w konkursie, w zdobyciu świetnej pracy, w wydaniu książki, w dostaniu się do wymarzonej szkoły itp.? Opowiedz o tym krótko dziecku, bez zbędnego „kadzenia” i moralizowania :-). Możesz też obiecać, że jeśli z dyktanda będzie ocena co najmniej dobra, to pójdziecie razem na lody lub film do kina. A jeśli dziecku się nie powiedzie? Wtedy i tak idź z nim na lody w nagrodę za włożony wysiłek i starania (jeśli faktycznie widziałeś, że syn czy córka włożyli w przygotowania dużo czasu i pracy). Warto wynagradzać nie tylko wyniki, ale również trud i starania. Nie nagradzaj dziecka pieniędzmi. Niech nagrodą będzie raczej wspólnie spędzony czas (w kawiarni, w kinie, na meczu, koncercie czy na wycieczce), przygotowanie dziecku jego ulubionej potrawy, pozwolenie mu jednorazowo na dodatkową godzinę przy komputerze (to ostatnie oczywiście nie zda egzaminu w przypadku dzieci, które mogą siedzieć przed komputerem, ile chcą – mam nadzieję, że u Ciebie tak nie jest). Najważniejsze jest to, co pisałam na początku – dla dziecka (a mówimy tu o dzieciach w wieku wczesnoszkolnym) największą motywacją jest radość i duma otwarcie i spontanicznie okazywana przez rodzica. Wykorzystaj to – tym bardziej że to Cię nic nie będzie kosztować.